Wrzesień 2014 roku, ośrodek treningowy Liverpoolu w Melwood. Piłkarze ćwiczą zachowanie przy rzutach rożnych przeciwników. Każdy z nich wie, gdzie ma stać i jak się zachować podczas dośrodkowań, bo dokładnie wyjaśnił to menadżer Brendan Rodgers.
Mario Balotelli stał jednak tam, gdzie akurat miał ochotę.
– Co ty robisz? Idź zajmij swoją pozycję – nawoływał zawodnika Rodgers.
– Nie – odburknął „Super Mario”
– Dlaczego?
– Jestem napastnikiem i nie wracam na rzuty rożne.
Trener był w szoku, piłkarze byli zdegustowani, a Mario był po prostu sobą. Zblazowany, niechętny do współpracy i nauki. Mimo że w klubie był dopiero od miesiąca nie zamierzał zjednywać sobie ludzi. Ostatecznie, po namowach, Balotelli łaskawie zgodził się wziąć udział w akcji defensywnej, aczkolwiek zrobił to z możliwie najmniejszym zaangażowaniem.
Pobyt Ballotellego w Liverpoolu najlepiej podsumowują jego statystyki w Premier League (1 gol w 16 meczach, mimo aż 56 oddanych strzałów) oraz słowa wieloletniego kapitana klubu z Anfield, Stevena Gerrarda („Idąc walczyć razem z Balotellim, zawsze będziesz po stronie przegranych”).
